Lukem.net nie jest już aktualizowany. Przeczytaj ostatni wpis »
Teksty najprzeróżniejszego kalibru. Najczęściej takie, które nie dają się nijak zaszufladkować lub nie są warte zakładania im osobnej kategorii.
Długo zbierałem się, żeby napisać ten wpis. Nie bardzo wiem też jak go zacząć, żeby nie brzmiało patetycznie. Krótko mówiąc, obejrzałem niedawno Zeitgeist – intrygujący film dokumentalny, który stawia sobie za cel zmusić społeczeństwo do przemyśleń na temat funkcjonowania współczesnego świata. Można go obejrzeć w Google Video w prawie dowolnej wersji językowej.
Najstarsi górale, a także pewna część czytelników mojego bloga z pewnością pamięta jeden z wpisów, który popełniłem rok temu. Jego treść stanowiły zdjęcia ozdób choinkowych i sztucznych drzewek, które “ustrzeliłem” w jednym z popularnych supermarketów. Wpisu już nie ma, ale zdjęcia (i ich dane EXIF) pozostały – zrobiłem je w przeddzień Wszystkich Świętych.
Obejrzałem wczoraj w TVP 1 “Krucjatę Bourne’a” (2004) z Mattem Damonem w roli głównej. Pewnie by się tak nie stało, gdyby nie fakt, że od pewnego czasu “przechodzę” fascynację prozą Roberta Ludluma. Zacząłem oczywiście od Trylogii Bourne’a i aktualnie jestem w połowie jej drugiej częsci – zatytułowanej oczywiście tak samo jak wspomniany powyżej film.
“Na największe zgromadzenie, kiedy na plac Maneżowy wyszło prawie pół miliona ludzi, Robert przyprowadził też Annę; niech sobie popatrzy. (…) Anna rozglądała się z ciekawością. Patrz, mężczyzn jest tu o wiele więcej niż kobiet.
Pół roku temu z radością powitałem SLang Life – papierowy magazyn o popularnej grze Second Life. Od tamtej pory co miesiąc otrzymywałem porcję ciekawych anglojęzycznych artykułów, które skutecznie zapobiegały nudnym wykładom. Wygląda jednak na to, że następnych numerów już się nie doczekam.
Tydzień temu w telewizji leciała kultowa “Seksmisja” Juliusza Machulskiego. Podarowałem sobie jednak kolejny seans na rzecz wieczoru wspomnień – zapragnąłem zagrać w komputerowy odpowiednik filmu, znany jako AD 2044. Ba, nie mówię tu o pecetowej produkcji LK Avalonu, lecz pierwowzorze dla Atari autorstwa Rolanda Pantoły.
Pierwsza: klient e-mail w komórce, który odmawia mi wysłania wiadomości z powodu “certyfikatu TLS/SSL bez uznanej autoryzacji”. Dotyczy to czterech e-maili opartych na Gmailu (w tym trzech w Aplikacjach Google). Podobno “usługodawca udzieli więcej informacji”. Wcześniej działało. W Thunderbirdzie działa nadal. No więc, drogie Google, chyba musimy sobie porozmawiać?
“Zyskaj przewagę!” – taki tytuł nosi kolejny po “Zastosowaniu internetu w biznesie” cykl konferencji organizowany przez firmę Comarch. O ile poprzednio organizatorzy skupili się na zewnętrznym aspekcie funkcjonowania firm (strony internetowe, podstawy pozycjonowania, e-marketing), tak tym razem mowa będzie o organizacji procesów wewnątrz przedsiębiorstwa.
Jak już wspomniałem niedawno w komentarzu na blogu shpyo, w najbliższą środę, tj. 12 marca wybieram się na szkolenie dotyczące zastosowania internetu w biznesie w Lublinie, organizowane przez firmę Comarch w całym kraju.
Od ostatniego wpisu jestem o ok. 40 stron pisania pracy licencjackiej do przodu i zaczyna mi to już z lekka wychodzić bokiem. Czas na krótką przerwę w pisaniu, którą poświęcę na pisanie o… pisaniu.
Nazywam się Łukasz Wójcik. Strona ta była swego czasu moim sieciowym poligonem. Od sierpnia 2009 r. funkcjonuje jako archiwum wpisów. Więcej o mnie znajdziesz na mojej stronie domowej.
Drogie Polki i drodzy Polacy. Nie przenoście zwyczajów rodem z blogów Onetu na Twittera. Zamiast bezsensownie spamować międzynarodowy serwis i wyrabiać sobie i innym wątpliwą renomę, napiszcie maile do tych swoich Jonas Brothers albo zwróćcie się do nich bezpośrednio. Dziękuję za uwagę.
W całej tej wojnie o publiczne media uwiera mnie jeden fakt. W okresie wakacyjnym większość telewizji (prywatne też, ale teraz nie o nich mowa) serwuje powtórki wszystkiego, co im się nawinie pod rękę i jeszcze się nadaje do odtworzenia. Ciekawy jestem dlaczego zamiast płacić abonament, nie można wysłać im kserokopii dowodów wpłat z zeszłego roku.
Od kilkudziesięciu godzin blog jest serwowany z nowego miejsca – Linuxpl.com. Przerwa w działaniu byłaby krótsza gdyby nie OVH i Firefox, które wspólnie odmówiły mi szybkiego odświeżenia i rozpropagowania nowych DNSów. Jednak wszystko wskazuje na to, że operacja się udała, a pacjent (czyt. blog) działa nieco szybciej.
